Bark

ARTROSKOPIA BARKU

Artroskopia barku stanowi operacyjne leczenie w przypadku, w którym występujące u pacjenta dolegliwości nie ustępują pomimo stosowania nieoperacyjnego leczenia zachowawczego (odciążenie, rehabilitacja, farmakoterapia, ortobiologia).

Do najczęstszych przyczyn odpowiedzialnych za dolegliwości w obrębie barku należą: urazy, przeciążenia, jak również zmiany zwyrodnieniowe związane z wiekiem.

Zabieg ten jest zalecany w przypadku zespołów chorobowych takich jak:

• zespół bólu podbarkowego z towarzyszącym zapaleniem kaletki podbarkowej,
• przewlekłe zapalenie błony maziowej,
• wolne ciała wewnątrzstawowe,
• rozerwanie pierścienia rotatorów,
• tzw. bark zamrożony, czyli zarostowe zapalenie torebki stawowej,
• niestabilność stawu ramiennego,
• zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego,
• uszkodzenia górnej części torebki stawowej, obrąbka stawowego i przyczepu mięśnia dwugłowego.

W trakcie zabiegu artroskopowego barku możliwe jest przeprowadzenie procedur naprawczych uszkodzonych struktur tkankowych, m.in.:

– rekonstrukcja obrąbka (uszkodzenia typu Bankarta, SLAP),

– tenodeza (przeniesienie) ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego (bicepsa),

– rekonstrukcja stożka rotatorów.

Zabieg artroskopowy stawu barkowego przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym i splotowym.

Wszelkie szczegóły odnośnie poszczególnych metod znieczulenia uzyska Pani/Pan od lekarza anestezjologa w trakcie konsultacji przedzabiegowej.

W trakcie zabiegu pacjent jest układany w pozycji półsiedzącej lub też na zdrowym boku z ręką umieszczoną na specjalnym wyciągu. W celu uwidocznienia struktur tkankowych w czasie zabiegu staw wypełniany jest płynem. Niewielka inwazyjność tego rodzaju procedury chirurgicznej wynika z faktu, iż wszelkie narzędzia niezbędne do manipulacji w stawie wprowadzane są przez niewielkie nacięcia, a pole operacyjne jest dostępne dla lekarza poprzez obserwację obrazu przekazywanego z kamery na monitor.

Pod koniec zabiegu na rany pooperacyjne zakładane są pojedyncze szwy, a następnie jałowy opatrunek. We wczesnym okresie pozabiegowym pacjent porusza się samodzielnie, a operowana kończyna umieszczona jest w ortezie. Rehabilitacja możliwa jest już we wstępnym okresie pozabiegowym.

Na drugi dzień po zabiegu pacjent może być wypisany do domu z zaleceniami.

Szwy zdejmowane są po ok. 2 tygodniach od zabiegu, w czasie wizyty kontrolnej w Ośrodku.